Μήπως θάπρεπε να διορθώσω την ορθογραφία;
Μου φαίνεται ότι του πάει καλύτερα το γιώτα, ιδιαίτερα μετά τα τρία μακρά ‘α’ που φωνάζουν. Ή μήπως με έπεισαν ότι είναι καλύτερο, τόσο πολύ που το βλέπω έτσι γραμμένο;
Αλλά η γλώσσα και ο λόγος δεν είναι μόνο μια τεχνητή κατασκευή, ακόμα και ο γραπτός. Επιτρέπεται ο προβληματισμός και από μη ειδικούς. Όσοι χρησιμοποιούν την γλώσσα είναι αυτοί που την εξελίσσουν κιόλας.
Τα ρήματα εις –ιζω λοιπόν έχουν παθητική μετοχή με ‘ι’, αγανακτίζω – αγανακτισμένος, βασανίζω – βασανισμένος, ασφαλίζω, αλατίζω κτλ. Αλλά το αγανακτίζω μου φαίνεται ασυνήθιστο, θα το χρησιμοποιούσα περισσότερο σαν ενεργητικό, αγανακτίζω κάποιον.
Το συνηθισμένο είναι το αγανακτώ (εγώ ο ίδιος ή κάποιον άλλο). Στην πρώτη περίπτωση μπορώ να βρω παρόμοια το περπατώ – περπατημένος. Στην δεύτερη το αγαπώ κάποιον, άρα αυτός είναι αγαπημένος, από εμένα τουλάχιστον.
Αλλά μου έρχεται στο μυαλό και το γαμ(~) -- γαμ(?)μένος.
Κατά αναλογία λοιπόν θα κρατήσω τη γραφή ‘αγανακτησμένος’. Αρκετά μας έχουν αγανακτήσει όλοι.
Οι πολιτικοί, που κυβερνούν, με το ψέμα τους, τη ρεμούλα και το ‘πολιτικό κόστος’ όταν χρειάζεται να προχωρήσουν. Οι αντιπολιτευόμενοι με τα παχιά λόγια και με την ανευθυνότητά τους.
Αλλά και οι πολίτες εκείνοι που διαρκώς φωνάζουν, ανακαλύπτουν συνομωσίες εναντίον της περιούσιας φυλής μας και αόρατες δυνάμεις που μας κυβερνούν, βρίζουν τη δημοκρατία, οι ίδιοι μπορεί να απαξιώνουν μερικές φορές και να ψηφίσουν, αλλά δεν θέλουν να αλλάξουν καμιά κακή τους συνήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου